Historia kapucynów w Gdańsku

O nas

Kościół św. Jakuba według Petera Willera, 1687

Kościół pw. św. Jakuba Apostoła w Gdańsku został wybudowany przez żeglarzy na początku XV w.

W 1414 r. powstała kaplica dla chorych i ubogich szyprów, świątynię w obecnym kształcie wzniesiono w latach 1436-1437. 22 maja 1437 r. poświęcił ją islandzki biskup Godswinus ze Skalhold. Kościół służył katolikom do połowy XVI w. Podczas reformacji przejęli go protestanci.

W 1807 r. wojska francuskie wykorzystały Kościół do celów militarnych. W 1815 r. wybuch w stojącej obok baszcie prochowej zniszczył szpital i uszkodził kościół. Obiekt stracił charakter sakralny.

Podczas II Wojny Światowej wnętrze świątyni zostało całkowicie zniszczone.
W 1946 r. Bracia Kapucyni przejęli kościół pw. św. Jakuba Apostoła jako rekompensatę za utratę klasztoru i kościoła we Lwowie. 22 grudnia 1946 r. ks. Andrzej Wronka uroczyście go poświęcił.

Bracia Kapucyni przeprowadzili tu później niezbędne prace remontowe: zamontowano ołtarz główny, ołtarze NMP, św. Antoniego oraz ambony.

13 czerwca 1948 r. ks. Andrzej Wronka, w obecności prowincjała krakowskiego o. Alojzego Wojnara, dokonał uroczystego otwarcia kościoła i poświęcenia ołtarza św. Antoniego.

Nowe prezbiterium zaprojektował na początku lat 70. XX w. arch. Romuald Sołtys.
Ołtarz główny wykonany jest z białego piaskowca, po lewej stronie ustawiono późnogotycką figurę Najświętszej Maryi Panny z Dzieciątkiem.

Dwa boczne ołtarze, z figurami świętych, poświęcone są Sercu Jezusowemu i Św. Antoniemu Padewskiemu. Obrazy w szczytach obu ołtarzy: witraż „Męczeństwo Św. Jakuba Apostoła i Patrona” wykonany przez artystkę Zofia Baudouin de Courtenay.

1,5%